Im Suemer, wann de Arnt säo oppet leste Enne genk, kort vöer'm nao Hiuse foiern, kriegen all dai miet im Felle wörn, 'n Klaoren. "Daomiet se deän Harkemai gaiger packet!" sachte muin Beßvaar daotau.
Säo äok an düesem Dage, wao iek daobui was. Iek was däomaols säo'n Stoiwer van twelf Jaoren.
"Kuem Wilm", sachte muin Beßvaar tau mui un henk mui suin Holster ümme miet 'ne Pulle Klaoren un Schnapspinnekes daorin, "brenge dat in't Felt nao'm Knoekenhögger (Flurbezeichnung)! Kannst jao Kläorken mietneämen!"
Kläorken was dat Bräoerkint van muine Mäoer. Döer muine ganße Blagentuit kann iek mi op kainen luerläop van de Schaule op Drosten Hoewe one Kläorken odder Blagen iut de Naowerskop besinnen.
Kläorken un iek gengen äok loss, twers döer't Felt nao de Grunt (Flurbezeichnung) tau. Unnerweägens bloif iek staon un woll bläoß maol naokuiken of dai Pulle äok nao hoile was un hale dai Pulle iut' m Holster, bekoik se mi van allen Suien: klaor äs Water was dai Klaore. Un dann genk et mui äok all döer 'n Kopp: Proboiern möchte iek deän doch äok maol, bläoß 'n gans klain Schlücksken. Iek was äok daomaols all föer alls te proboiern. Proboiern goit jao niu maol öewer studoiern. Öewerhius Henrich suine Pruimekes harre iek däomaols äok all proboiert,- Junge, Junge, wat het dai mi op de Tunge brannt! Aower Kläorken mainte niu äok, wieten mochten fui dat doch maol, wat dat säo miet' nem Schlücksken op sik har, nit länger opschiuwen. Op Linnhoefs Felt gengen fui ächter 'ne Richte (Richte = Garbenstand von 16-24 Korngarben/ Garbe= gebundenes Ährenbündel), gaitet ues föer joiden 'n Pinneken vull Klaoren in un kippet `ne daal. Wiu dat säo maket wert, harrn fui jao faken genauch saien.
"Schlecht schmecket hai nit, män hai brennt 'n bietken in de Stroete", sachte iek. "Mui kietelt hai in de Stroete", sachte Kläorken.
"Kietelt?" sachte iek, "dat woit iek nit, het hai kietelt?" "Jao!" sachte Kläorken, "hai het mui in de Stroete kietelt!" "Niu kuik maol oiner an, dat hewwik gar nit säo mietkriegen! Daorümme", sachte iek, "mot iek 'ne näomaol proboiern! Kieteln dait hai äok woel!" mainte iek dann, "aower wann me eäne gans sachte öewer de Tunge läopen let, dann schmecket hai äok saite!"
"Saite", sachte Kläorken, "scharp jao, aower saite?" "Jao", sachte iek, "dai ies scharp un saite!"
Wat soll dat all helpen, fui harrn dat miet deäm Proboiern anfangen, fui mochten et niu äok te Enne brengen. Fui gaitet ues dann näo'n Pinneken vull Klaoren un wussen dann genau, wat dat säo miet 'nem Klaoren op sik har.
Jao ächter deän Klaoren woren fui niu ächter kuemen. Uese Äogen aower saiet op
oinmaol alls nit mär säo klaor, de Waiterichten fangen an te wackeln, un uese
Schoeken...
"Ies diu äok säo wunnerlik in de Schoeken?" well iek van Kläorken wieten.
Kläorken aower wuste äok nit, wat se van eäre Schoeken hollen sall.
"Iek well di wat seggen", sachte iek, "laot ues 'n bietken ächter de Richte liggen gaon, bit dat miet uese Schoeken wuier op de Ruige ies!"- "Jao", sachte Kläorken, "dat laot ues dauen!" "Et ies äok viel beäter, sai kruiget deän Klaoren oist, wann se alle Garwen in Richten staon hewwet!" sachte iek. Maie wörn fui op oinmaol, wane maie!
Äs muin Beßvaar leäter oppet Felt kaam, well hai faortens wieten, wao Wilm un Kläorken sint, "hewwet dai ugge deän Klaoren nit bracht?" "Nai", segget dai oppem Felle, "fui hewwet se woel dao ächten kuemen saien, aower huier ankuemen sint se nit!" Beßvaar genk bius loss, ues te saiken. Unnerweägens, dachte hai bui sik, mochten dai baide huier odder dao afkuemen suin. Äs hai bolle an dai Waitenrichte vöerbui kaam, soch hai ues: fui lachten dao un schlaipen. Schlaipen, äs wann fui dai moste Abet buim Oprichten daon harrn, miet räoen Backen un 'ne Pulle Klaoren tüsken ues.
"Ui hewwet dat noirig", sachte Beßvaar, "deän ganßen Dag dauet ui niks, un niu ligget ui huier un schlaopet!" Dann aower kroich hai sik deän Klaoren. "Hewwet ui van deäm Klaoren drunken?" "Drunken nit", sachte iek gans bedrucht, "fui hewwet 'ne män bläoß proboiert!"
"Dat ui mi dat nit wuier dauet, ui Hallodri", sachte Beßvaar un dregget sik gans gaue daobui ümme. "Nai, nai", sachten fui, un schloekerten schluipsteärts ächter eäme nao Hiuse. "Na, un wiu ies dat niu, wiu schmecket ugge dai Klaore denn?" well Beßvaar nao 'ner Wuile wieten. "Hai kietelt in de Stroete", sachte Kläorken un iek sachte: "Scharp un saite!"
